Wśród architektów powszechne jest przekonanie, że rzeczy, którymi zajmują się w pracy zawodowej, nie są tym, co powinni robić przedstawiciele tej profesji. Często muszą wykonywać zadania pozbawione pierwiastka twórczego, jak przeliczanie PUM-ów, zestawianie okien, wymiarowanie rysunków, które traktowane są jak zadania drugiej kategorii. Szczególnie na początku ścieżki zawodowej pracy towarzyszą rozczarowanie i frustracja, bo przecież nie tak to miało wyglądać.
